EY GÖNÜL

EY GÖNÜL

Ha bugün, ha yarın tükenir ömür
Karar kıl, şu âlem fânî, ey gönül!..
Budur dünyadaki en güzel umur
İncitme cânânı, canı, ey gönül!.. 

Bu bitsin, başlasın biri diyorsun
Yeşili bulunca sarı diyorsun
Şuna da ereyim bâri, diyorsun
Yok bu arzuların sonu, ey gönül!. 

Niye böyle bildiğine gidersin
Bilmez misin hep kendine edersin
Burda ettiğini orda ödersin
Var mı bunun başka yanı, ey gönül!..

Su akar, nasibin almayan almaz
Avâre duranın testisi dolmaz
Sevmeyi bilmezsen, sevenin olmaz
At kalpten hasedi, kini ey gönül!.. 

İmandır, ameldir yoldaşın olan
İyilik, hayattan geriye kalan
Zâlime de kalmaz, zulüm de yalan
Krallar sultanlar hani, ey gönül!.. 

POLATOĞLU , sözü sarfetme yada
Bir konuş, pir konuş.. konuşma ya da
Bir eğri var.. bir doğru var dünyada
Daha olmadın mı kani, ey gönül!..
        
(Söz İkliminde) OZAN YUSUF POLATOĞLU